AHMET HAKAN “SANA NE” DİYOR

Her yazısını büyük bir zevkle okurum. Onu diğer yazarlardan farklı görür, farklı tutarım. Çoğu yazısına “çok hoş bir yazı” derim. Bazen eleştirdiğim de olur. 

“Sana ne” köşe yazısı eleştirdiğim yazılarından birisidir.

Ne demiş Ahmet Hakan:

  - Mesela eskiden başını örtene karışanlara derdim ki: “İsteyen istediği gibi giyinir, sana ne!” Şimdi de yılbaşında kutlama yapanlara bulaşanlara diyorum ki: “İsteyen istediği gibi eğlenir, sana ne!”

- Mesela eskiden “Minyeli Abdullah” adlı kitabı yasaklamaya kalkanlara derdim ki: “İsteyen istediği kitabı okur, sana ne!” Şimdi de “Şeker Portakalı” adlı kitabı sakıncalı bulanlara diyorum ki: “İsteyen istediği kitabı okur, sana ne!”

- Mesela eskiden namaz kılana, içki içmeyene karışanlara derdim ki: “İsteyen istediği gibi yaşar, sana ne!” Şimdi de içki içene karışanlara diyorum ki: “İsteyen istediği gibi yaşar, sana ne!”

Yazıda sanki iki taraf var.

İkisi de aynı düşüncelere sahip ama rakipler.

Bu iki rakip sürekli yarış halindeler.

Bazen biri kazanıyor bazen biri.

İki komşu köy futbol takımı gibi,

İki rakip güreşçi gibi,

Galatasaray, Fenerbahçe gibi…

Bu iki takım birbirine hep “sana ne” diyor.

     Oysaki toplumsal hayatta iki takım yoktur.

Ezen, ezilen; aydın, tutucu; adaletli, adaletsiz; zengin, fakir; özgürlükçü, baskıcı düşünceler vardır.

Bu düşünceler birbiri ile hep mücadele eder.

Düşüncelerin;

Birisi baskıcıdır, birisi bu baskılara başkaldırandır.

Birisi sömürendir, birisi sömürülendir.

Birisi emeğini satandır, birisi satılan emeği satın alandır.

Döngü böyledir.

İki ayrı takım mantığı ile bakılıp düşünceler “Sana ne” basitliğine indirgenemez.

Siyah eşittir beyaz değildir.

Siyah siyahtır.

Beyaz da beyaz.